Ik ben 17 en mijn ouders zijn gescheiden. Het lijkt alsof scheidingen vandaag normaal zijn. Er zijn zoveel koppels die uit elkaar gaan.
Bij ons thuis was er geen ruzie, en dat was juist het probleem! Er hing altijd een spanning. Alsof de boel elk moment kon ontploffen. Dat was heel raar. Soms waren wij met 4 thuis en toch was het er muisstil. Je voelde de spanning in huis. Soms had ik zelfs schrik om te bewegen. Er waren dagen dat ik de hele dag op mijn kamer zat.
De situatie duurde 3 maanden. Het waren 3 vreselijke maanden. Je zit met je ouders aan tafel en elk gesprek dat je hebt is geforceerd. Je bent constant op zoek naar leuke verhalen om de spanning weg te halen.
Uiteindelijk is mijn vader vertrokken. Daarna heb ik met mijn moeder alleen gezeten. Ik heb het verwerkingsproces van mijn moeder van heel dichtbij meegemaakt. Ontzettend zwaar.
Mijn vader had een nieuwe vriendin en hij weigerde om daar met ons over te praten. Dat deed pijn : mijn vader vertrok, kiest voor een andere vrouw, start een nieuw leven, doet alsof wij niet meer bestaan.
Ik heb ook een jongere broer. Hij ziet erg af van de situatie. Hij zit met zichzelf in de knoop. Hij zit vol woede en agressie.
Weet je, het is gewoon belangrijk dat uw ouders met u blijven praten.
Clara.